Radio

W Zjednoczonym Królestwie aż do roku 1973 jedynym dostępnym radiem komercyjnym było Radio Luxembourg – w bardzo dużej mierze medium odwołujące się do konkretnej mniejszości, nadające programy jedynie w porze wieczorowej w skali całego kraju. W ciągu ostatnich 15 lat sieć Niezależnego Radia Lokalnego, 1LR (Independent Local Radio), została rozbudowana do jej obecnego poziomu i obejmuje około 80 stacji lokalnych, które swym zasięgiem ogarniają 90% gospodarstw domowych w Wielkiej Brytanii.

Większość stacji sieci ILR posiada lokalne monopole na nadawanie reklam. Do dwóch od początku istniejących rozgłośni londyńskich (Capital i LBC) dołączyło kilka innych: Kiss FM, Buzz FM, Melody, Jazz FM, WMC. Ponadto istnieją rozgłośnie w Manchesterze i Belfaście, natomiast Capital podzieliła swe usługi na Capital Gold i Capital FM.

Rozgłośnie ILR konkurują z pięcioma stacjami BBC o zasięgu ogólnokrajowym, jak również z lokalnymi rozgłośniami BBC. Na dodatek – mimo że Luxembourg obecnie można odbierać jedynie za pośrednictwem satelity Astra i w efekcie zaprzestało nadawania programów do Zjednoczonego Królestwa – irlandzka rozgłośnia Atlantic 252 ma prawie ogólnokrajowy zasięg w Wielkiej Brytanii.

Radio Authority (odpowiednik polskiej Krajowej Rady Radiofonii – przyp. tium.) udzieliła koncesji pierwszemu kanałowi ogólnokrajowemu, Classic FM. W maju 1993 roku rozpoczęła działalność rozgłośnia Virgin 1215 FM, Planuje się, że do tych dwóch stacji w roku 1993 dołączy trzecia, 1NR3.

ILR nie spełni! niektórych z bardziej optymistycznych nadziei, wiązanych z nim jako z nośnikiem reklamy, natomiast działalność poszczególnych rozgłośni (pod względem handlowym i przyciągania audytorium), okazała się niejednakowa. Wiele stacji miało zostać zrestrukturyzowanych pod względem finansowym lub zmieniło właścicieli.